ေနၾကာပန္းေလးတစ္ပြင့္လုုိ ျပံဳးပါ

... ဘဝရဲ႕ အေတာမသတ္ျခင္းက အခ်ိန္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပါ့။ အခ်ိိန္ကို ေျပာင္းလဲႏုိင္သည္ ျဖစ္ေစ။ မေျပာင္းလဲႏုိင္သည္ ျဖစ္ေစ ႐ွင္သန္ေနခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ကို တစ္စကၠန္႔၊ တစ္မိနစ္ ဖမ္းဆုပ္ၿပီး ဘဝအတြက္၊ ေတာက္ပမႈအတြက္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် အဓိပၸာယ္႐ွိတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေဆာင္ေနဖို႔ပါပဲ။ (ေနၾကာပန္းေလးတစ္ပြင့္လိုၿပံဳးပါ) ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့လည္း၊ ေႏြဦးထြက္သြားၿပီ ဆိုေပမယ့္လည္း …. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႐ွိေနသေ႐ြ႕ ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔ … (သစ္ငုတ္တိုမွာလည္း ေႏြဦးရာသီ႐ွိတယ္) တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ႐ွိတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္တိုင္းက ေမႊးခဲ့ဖူးတယ္။ လွခဲ့ဖူးတယ္။ ပြင့္ခဲ့ဖူးတယ္။ လန္းဆန္းခဲ့ဖူးတယ္။ ပ်ား၊ ပိတုန္းေတြ နမ္း႐ႈတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လိပ္ျပာေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ဖူးတယ္။ ေလႏုေအးေတြ အေဖာ္ျပဳခဲ့ဖူးတယ္။ ေနေရာင္ေတြ ေထြးေပြ႕ခဲ့ဖူးတယ္။ ႐ွင္သန္လာတာကေန ဖူးပြင့္ ေသဆံုးသြားတဲ့အထိ လူေတြ မေတြ႕႐ွိခဲ့ဖူးလည္း၊ တစ္ေလာကလံုးက အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့ဖူးလည္း … သူကေတာ့ အစြမ္းကုန္ လွလွပပ ဖူးပြင့္ေနမွာပါပဲ။