ေရမဲေျမာင္း

အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ စိတ္ၾကြေနေသာ နွင္းေအာင္မွာ ေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ သရဲလွည္းေပၚ တက္ထိုင္ကာ အျမန္ေမာင္းထြက္သြားေလေတာ့သည္။ (မမူးခင္ကနွင့္မ်ား တျခားဆီဘဲ) က်န္လူမ်ားမွာ တားဆီးခ်ိန္ပင္မရလိုက္ေခ်။ ‘ဒီေကာင္ေတာ့ မူးမူးရူးရူးနဲ႔ ဒုကၡေတာ့ ေတြ႕ေတာ့မွာပဲ’ ဟုဆိုကာ လွည္းမ်ားေပၚတက္ကာ အျမန္လိုက္ ေမာင္းေသာ္လည္း နွင္းေအာင္ေမာင္းသြားေသာ လွည္းအား အရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ နွင္းေအာင္မွာ သရဲႏြားလွည္း အား ေမာင္းလိုက္သည္မွာ အလြန္ပင္ျမန္ေသာေၾကာင့္ သေဘာပင္က်ေနေသးသည္။ လေရာင္ေအာက္ဝယ္ ရြာကိုေတာင္လွမ္းျမင္ေနရျပီျဖစ္ကာ ပါးစပ္မွလည္း က်န္ခဲ့ေသာ လူမ်ားအား ‘ငေၾကာက္ေတြ.. မင္းတို႔ ေၾကာက္ေနေတာ့ ငါက ႏြားေကာ၊ လွည္းေကာ၊ ဆန္ေတြေကာရတာေပါ့ကြာ... ဟား....ဟား...ဟား...’ ‘ဘုတ္...’ ‘အား...’ ရယ္သံပင္မဆံုးေသး လူတစ္ကိုယ္လံုး လွည္းေပၚတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ျပဳတ္က်သလို ျဖစ္သြားျပီး လွည္းလမ္းအလယ္တြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လ်က္ ျဖစ္ေနကာ လက္ထဲမွာလည္း အုန္းမႈတ္ခြက္ မဲမဲႀကီးနွစ္ခြက္အားကိုင္ထားလွ်က္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ခဏတာ ေၾကာင္စီစီ ျဖစ္သြား၏။