မနက္ျဖန္အဖုိ႔ခ်စ္သူႏွင့္ အနီးတဝုိက္တြင္သာယာမည္

စာျမည္း ။ ။ “ဘာလဲ … သိကၡာေတြထဲမွာ မင္းႏွလံုးသားႀကီးကို ေဆးစိမ္မလို႔လား၊ လုပ္ေနပါနဲ႔ကြာ၊ ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ဆိုရင္ ေရခဲျမစ္ထဲ ပစ္ခ်ထားလည္း ဟက္တက္ကြဲႀကီးနဲ႔ ရြံစရာႀကီးေနမွာ၊ ငါ မၾကည့္ရက္ပါဘူး” “မဟုတ္ဘူး၊ မင္းကို ငါလိုက္ေလ်ာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ငါေပးႏုိင္ပါေသးတယ္၊ မင္းနဲ႔ငါ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ငါက အပိုင္ရထားေပမဲ့ ခုခ်ိန္ကစၿပီး မင္း ႀကိဳးစားပိုင္ခြင့္ ရွိသြားၿပီး ငါကလည္း တစ္ေယာက္တည္း ပထမရသြားတာမ်ိဳး မလိုခ်င္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုလဲ ေက်နပ္လား” “ေက်နပ္တယ္ဆိုတာ ေရာင့္ရဲျခင္းပဲကြ၊ မခ်ိၿပံဳးမ်ိဳး ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပံဳးဘူး၊ ငါးမရရင္ ေရခ်ိဳးမျပန္ဘူး၊ ေရေတြခမ္းသြားေအာင္ ေရကို မီး႐ိႈ႕ပစ္မွာ၊ ေရာင့္ရဲတတ္တာ လူညံ့ပဲ” ေက်ာ္က မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ေမာ့၍ ဟားခနဲ ရယ္သည္။ “ေအာင္ျမင္တဲ့သူတိုင္း ဒီလိုေျပာၾကတာပဲ၊ ယံုၾကည္မႈမွာ ဘရိတ္ရွိတယ္၊ ငါကေတာ့ သတိဆိုတာ အၿမဲထားတယ္၊ မင္း အၿမဲေအာင္ျမင္ေနဖို႔ ႀကိဳးစားပါ” “ဟုတ္တယ္၊ ငါ့ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဟာ မင္းရဲ႕ က်႐ံႈးမႈပဲ၊ မင္းသာ ဘရိတ္ကို မိေအာင္ ဆုပ္ထားစမ္းပါ”