အစ္ကို ... သို႔

လူတိုင္းရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာ တိတ္တိတ္ကေလး ရင္ဖြင့္လို႔ရတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘယ္သူလဲ ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ သိမွာပါ။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ စာေရးသူက သူ႔အေတြးထဲ ရွင္သန္ေနတဲ့ အစ္ကိုဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သူ႔ရဲ႕ နာက်င္ရမႈေတြ၊ လြမ္းဆြတ္ရမႈေတြ၊ ႏြမ္းလ်မႈေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ဟထားတယ္။ စာဖတ္သူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ႏြမ္းလ်ေစႏိုင္ေသာပါပဲ။ “ေခၚေနရက္နဲ႔ မၾကားေတာ့တာမ်ိဳး ... ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေပမဲ့ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့တာမ်ိဳးဟာ ဘဝျခားမွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႏွလုံးသားခ်င္း ျခားသြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာလည္း ျဖစ္တတ္တာပဲမဟုတ္လား” - အစ္ကို … သို႔ (၅) ကြၽန္ေတာ္ ေျပာဖူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က လမ္းေဘးက ေခြးေလးနဲ႔ တူပါတယ္လို႔ေလ။ ကိုယ့္ကို တစ္ခါေလာက္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံေပးဖူး႐ုံနဲ႔ အစ္ကို႔ကို ကြၽန္ေတာ့္ သခင္လို႔ ထင္ေနတတ္တာ။ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေမ့သြားတာ။ တကယ္က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ကမာၻပါ အစ္ကို" - အစ္ကို … သို႔ (၇) “အရံလူျဖစ္ရတာ အရင္ဘဝက ဆုေတာင္းမွားခဲ့လို႔ ထင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဝဋ္ေႂကြးလွလွ တစ္ခုေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ မုန္းတီးလာတဲ့ ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈကို တမင္တကာ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ရတာမ်ိဳး။ အစ္ကို႔ကို စတင္စြန႔္လႊတ္ခဲ့ျခင္းေတြအတြက္ အစ္ကို နားလည္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”