သံေယာဇဥ္ခ်ည္ေႏွာင္တင္းပါမွ ႏွင့္ သုတရသဝတၳဳတိုမ်ား

ဝတၳဳတိုေကာင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အရသာက လက္ဖက္ေျခာက္ေကာင္းေကာင္း ခတ္ထားတဲ့ ေရေႏြးပူပူေလးတစ္ခြက္ကို ေဆာင္းမနက္ခင္း ေစာေစာစီးစီးမွာ ေသာက္လိုက္ရသလို ပါပဲ။ အရသာ ထူးတယ္ဗ်။ ေနာက္တစ္ခြက္ ေနာက္တစ္ခြက္ ထပ္ေသာက္လိုက္ရရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့။ အခုလည္း ဆရာေအာင္ေက်ာ္ေဆြ (သန္လ်င္) ရဲ႕ ဝတၳဳတို စုုစည္းမႈ စာအုပ္ေလးက အဲဒီအရသာနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲခင္ဗ်။ ဝတၳဳတိုေလးေတြ တစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္တိုင္း ေဆာင္းတြင္းမွာ ေရေႏြးေသာက္လို႔ အခ်မ္းေျပသြားသလို စာခ်စ္သူတို႔ ရင္ထဲက သုတ၊ ရသ ခံစားမႈ အာသီသေတြ ေျပေပ်ာက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ တစ္ပုဒ္ခ်င္းစီက သူ႕အရသာနဲ႔သူ။ ရသတစ္မ်ိဳးစီ၊ သုတတစ္မ်ိဳးစီနဲ႔ ထူးထူးကဲကဲ အရသာေတြ ေပးထားတာကေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ေစတနာလို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ လြန္လြန္ကဲကဲ ညႊန္းတယ္လို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ဗ်။ မယံုရင္ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေျပာတဲ့အတိုင္း အဟုတ္ပါပဲလားဆိုတာ လက္ခံသြားႏိုင္မွာပါ။