မကၽြမ္းဝင္သာ လြမ္းလ်က္ပါ

❤ တခ်ိဳ႕ ႏွလံုးသားေရးရာ ကိစၥေတြက နားလည္ရခက္တယ္။ မိန္းကေလးက ေယာက်္ားေလးကို အရင္ဦးဆံုး ဖြင့္မေျပာရဘူးဆိုၿပီး ေရွး႐ိုးစြဲလူႀကီးေတြ ယူဆခဲ့တဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကလည္း နားလည္ရခက္တယ္။ အခုလည္း နီနီက ဝႆန္႔ကို ဖြင့္ေျပာေစခ်င္ၿပီ။ သူ႕ကို ဝႆန္က ခ်စ္ေနတယ္လို႔ သူထင္သလို ဝႆန္ကိုလည္း သူကခ်စ္မိေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ဖြင့္မေျပာၾကဘူး။ ❤ ဝႆန္ကခ်မ္းသာတယ္၊ နီနီကေက်ာင္းဆရာမ။ ဒါကလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကို ကြာျခားေစေနတယ္လို႔ ထင္စရာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲကို ရဲစည္သူဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး နီနီနဲ႔ ဝႆန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝက ေပ်ာ္ဖို႕မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ လွပစြာ အဆံုးသတ္စၿမဲ မဟုတ္လား။ အတိအက် ေျပာဖို႔လည္း ခက္တာေပါ့! ဒီဝတၳဳမွာေရာ၊ ဖြင့္မေျပာရဲသူ ႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက ဘယ္လုိမ်ိဳး အဆံုးသတ္မလဲ ? "ခ်စ္ေသာသူနဲ႔ ေကြကြင္းရၿပီးၿပီမို႔ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူနဲ႔ ထပ္ၿပီး မေပါင္းဖက္ခ်င္ေတာ့ ဘူးေလ။ တစ္ခါက ဒယ္ဒီ ငါ့ကို ေျပာခဲ့သလိုေပါ့... ေနာက္ထပ္ ရွင္သန္ရမယ့္ ကာလဟာ အႏွစ္ေလးဆယ္ က်န္ေသးတယ္ဆိုရင္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္သူ နားမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ေနထိုင္ရျခင္း အႏွစ္ေလးဆယ္ လြန္ေျမာက္ဖို႔ ဒီလမ္းကို ငါေ႐ြးခဲ့တယ္" (ဝႆန္)