လမိုင္းရြာ

တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း ဆိုသလို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အရပ္ေဒသ အႏွံ႔အျပားက ေတာရြာ နယ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ မတူကြဲျပားတဲ့ ဓေလ့ေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြ၊ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြ တစ္မ်ိဳးစီ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို မတူကြဲျပားတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေတြကေန ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွသိ ဆိုသလို ထူးဆန္းအံ့ၾသစရာေကာင္းတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒီရြာကေလးရဲ႕ နာမည္က လမိုင္းရြာတဲ့။ လမိုင္းရြာကေလးမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕ အဓိက ဝါသနာကေတာ့ ေလာင္းကစားမႈကို အလြန္အၾကဴး ခံုမင္ၾကတာပဲ။ အသုဘ၊ ရွင္ျပဳ၊ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္၊ အလွဴမဂၤလာေဆာင္က စလို႔၊ ကေလးကင္ပြန္းတပ္အထိ ေလာင္းကစားပြဲ က်င္းပၾကတဲ့ ရြာ။ ေလာင္းကစားမွာမွ အထူးသျဖင့္ ဖဲဝိုင္းေထာင္တာကို အဓိက ဝါသနာႀကီးၾကတဲ့ ရြာသားေတြေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီရြာသားေတြက ေလာင္းကစားကလြဲရင္ သူတစ္ပါးဥစၥာပစၥည္းကို ခိုးဝွက္တာေတြ ဘာေတြ မလုပ္ၾကဘူး။ လုပ္ရဲသူလည္း မရွိဘူး။ လုပ္ရဲလို႔ လုပ္ၿပီးရင္ ခံရမွာကို သိေနၾကလို႔ပဲ။ တစ္ညမွာေတာ့ ဖဲ႐ႈံးၿပီး ျပန္လာတဲ့ လူသံုးေယာက္ဟာ ေဒၚသန္းေအးဆိုတဲ့ မိန္းမႀကီး ေမြးထားတဲ့ ဝက္ကေလးကို မွ်ားေခၚၿပီး သတ္စားလိုက္ၾကတယ္။ ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳးကေဝလို႔ ေခၚၾကတဲ့ ေဒၚသန္းေအးႀကီးက ဝက္ကေလးကို သားတစ္ေယာက္လို သေဘာထားေမြးထားတာ။ ဝက္ကေလး ေသသြားၿပီဆိုတာ သိတဲ့ ေဒၚသန္းေအးတစ္ေယာက္ သူ႕ဝက္ကေလးကို သတ္စားလိုက္တဲ့သူေတြကို ေအာက္လမ္းပညာနဲ႔ ဘယ္လို ကလဲ့စားေခ်မလဲဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါရဲ႕။