ဒဏ္ရာရလိပ္ျပာအထူးကု

ကိုယ့္အေပၚ နည္းနည္းေလးမွ အဖက္မလုပ္၊ လူလို႔ကို မထင္ဘဲ ရက္စက္ရင့္သီးၿပီး စိမ္းစိမ္းကားကား ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အေပၚ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထုေပဒဏ္ေပခံၿပီး ခ်စ္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးမ်ိဳး စာဖတ္သူတို႔သာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးမယ္ဆိုရင္ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ဖတ္ၾကည့္။ ၿငိသြားမယ္၊ ထိသြားမယ္၊ ႀကိဳက္သြားမယ္၊ ခိုက္သြားမယ္ ဆိုတာကို အာမခံပါတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္မေလးက ျဖဴျဖဴလံုးလံုးနဲ႔ ခ်စ္စရာေလး။ နာမည္က ေမျမတ္မိုးဦးတဲ့။ ေမျမတ္မိဘေတြက သစ္လုပ္ငန္းလုပ္တယ္၊ စီးပြားေရးေကာင္းတယ္။ ေမျမတ္ကလည္း လွလွပပေလးဆိုေတာ့ ျမန္မာဗြီဒီယိုကားေတြထဲကလိုပဲ ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေလးေတြ ေၾကြၾကတဲ့ မိန္းကေလးမ်ိဳးေပါ့။ ခက္တာက ေက်ာ္စိုး။ ေက်ာ္စိုးရဲ႕ ႏွလံုးသားေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာ္စိုးရဲ႕ အေဖက ဆိုက္ကားဆရာ၊ အေမက ခ်ဥ္ပတ္သည္။ ငတိေက်ာ္စိုးကလည္း ရပ္ကြက္ရဲ႕ ထိပ္ထားေလး ေမျမတ္ကိုမွ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သြားခ်စ္သတဲ့။ ခ်စ္တာမွ ရွစ္တန္းကတည္းက စခ်စ္ခဲ့တာ ဆိုပဲ။ ေပတံေစာင္းနဲ႔ အ႐ိုက္ခံရလို႔ ေခါင္းေပါက္တာလည္း ခဏခဏ၊ မုန္႔ဟင္းခါးရည္ပူပူနဲ႔ အပက္ခံရလို႔ အရည္ခြံလန္တာလည္း တစ္ခါမက၊ ႀကံပိုင္းနဲ႔ အထုခံရလို႔ ေခါင္းဖုသြားတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္၊ စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ေကာက္ေပါက္ခံရတာလည္း မေရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲ … တစ္ေခါက္ဆိုရင္ ေမျမတ္က အင္းေခြးႀကီးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်ိန္၊ ေက်ာ္စိုးက ထအလိုက္မွာ ေခြးအဆြဲခံရလို႔ ေျခေထာက္ၿပဲကြဲသြားတာလည္း ေသြးတရဲရဲ။ ဒီလို မုန္းသူနဲ႔ ခ်စ္သူ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ႐ိုးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရးသူက ဆရာနီကိုရဲေလ။ ထင္သလို ႐ိုး႐ိုးဇာတ္လမ္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲေနာ္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လို အထူးအဆန္းေတြနဲ႔ ရင္ခုန္စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ဆက္မလဲဆိုတာကေတာ့ …