သံေခါင္းစြပ္မင္းသား

ဆရာဒဂုန္ေရႊမွ်ားရဲ႕ ဝတၳဳရွည္ေတြထဲကမွ နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ဂႏၳဝင္ဝတၳဳရွည္တစ္ပုဒ္။ ‘သံေခါင္းစြပ္မင္းသား’ ဆိုတဲ့ ဒီဝတၳဳႀကီးရဲ႕ ေနာက္ခံအခင္းအက်င္းကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။ ဆရာဒဂုန္ေရႊမွ်ားရဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္စာဝန္ ကိုဘေသာ္ဆိုသူ ေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ သံေသတၱာေဟာင္းထဲက သံေခါင္းစြပ္ လူဦးေခါင္းခြံ႐ိုးနဲ႔ ေရွးေဟာင္းစာဝါက်ေတြ ေရးထားတဲ့ ေပစာထုပ္တစ္ထုပ္။ ဒီေပစာထဲမွာ ေရးထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက စိတ္ဝင္စားစရာ၊ ေက်ာခ်မ္းစရာ၊ အံ့ၾသစရာ၊ တုန္လႈပ္စရာ၊ ဝမ္းနည္းစရာ … ခံစားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ မွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာရာဇဝင္မွာ သမိုင္းမွတ္တမ္းရယ္လို႔ ထင္ထင္ရွားရွား မရွိခဲ့တဲ့ အတၳဳပၸတၱိတစ္ပုဒ္။ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု။ ေဇယ်သိခၤၿမိဳ႕ႀကီး စည္ကားခဲ့စဥ္က သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးအျဖစ္ အမႈေတာ္ထမ္းခဲ့တဲ့ အမတ္ႀကီး ဗလေက်ာ္စြာက မွတ္တမ္းတင္ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ေပစာထုပ္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြက စာဖတ္သူကို အစကေန အဆံုးထိတိုင္ ဆြဲေဆာင္သြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေဇယ်သိခၤနန္းၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ဘုရင္ကေလးနဲ႔ ႐ုပ္ခ်င္းခြဲမရေအာင္တူတဲ့ ေမာင္နာဂဆိုတဲ့ ေတာတြင္းသားေလးတစ္ဦး၊ ေဇယ်သိခၤ နန္းတြင္းအ႐ႈပ္ေတာ္ပံု၊ အမတ္ႀကီး ဗလေက်ာ္စြာ၊ နန္းတြင္းကိစၥေတြကို ႀကိဳးကိုင္ေနတဲ့ မင္းလက္ဝဲ၊ အခ်စ္အတြက္ အသက္စြန္႔ဝ့ံတဲ့ ကေခ်သည္မေလး မယ္႐ူပ၊ ဘုရင္ကေလးနဲ႔ လူခ်င္းလဲၿပီး အသက္စြန္႔ အမႈေတာ္ထမ္းခဲ့တဲ့ ေမာင္နာဂရဲ႕ စြန္႔စားခန္းေတြ၊ စတဲ့စတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြက ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း ဝမ္းသာ၊ ဝမ္းနည္းမႈေတြ၊ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ၊ စိတ္ဝင္စားစရာေတြနဲ႔ ေရာယွက္ေနတာမို႔ ဒီလို စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ကို ေက်ာ္မသြားရေအာင္ လက္တို႔လိုက္ပါတယ္ စာခ်စ္သူတို႔ေရ။