ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္ လင္းလက္ေစ

လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်စ္ေပးနိုင္လဲဆိုတာ သူ မသိ။ သူကေတာ့ ေကာင္းကင္ကို သူ အသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ခ်စ္ေပးနိုင္သည္။ သူ႕တစ္ဘဝလံုး ေကာင္းကင္ကိုပဲ ၾကည့္ျပီး ေကာင္းကင္အတြက္ပဲ စဥ္းစားေနခ်င္သည္။ သူ ေကာင္းကင္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး ခ်စ္မိခဲ့လဲ သူ မသိ။ သူ ေကာင္းကင္ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားမိသည့္အခ်ိန္မွာ သူ႕ဘဝရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြက ေကာင္းကင္နွင့္ အစျပဳျပီး ေကာင္းကင္ႏွင့္ အဆံုးသတ္ေနခဲ့ျပီးျပီ။ သူ ေကာင္းကင္အတြက္ဆို အရာရာလိုက္ေလ်ာေပးနိုင္သည္။ အစြမ္းကုန္ ခ်စ္ေပးနိုင္သည္။ အရာရာကို ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေဘးကေန မားမားမတ္မတ္ ရင္ဆိုင္ေပးနိုင္သည္။ အင္း ... တစ္ခုပဲ။ သူေကာင္းကင္ကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ကိုေတာ့ သူ တကယ္မလုပ္ရဲ။ သူ ပတ္ဝန္းက်င္က ေျပာမယ့္ အျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ စကားေတြကိုလည္း ခံနိုင္သည္။ မိဘေတြကိုလည္း သူရင္ဆိုင္နိုင္သည္။ ေနာက္ဆံုး ... ေကာင္းကင္ရဲ႕ အမုန္းကိုေတာင္ သူ ရင္ဆိုင္နိုင္သည္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းကင္ သူ႕အေပၚ သနားမွာကိုေတာ့ သူ တကယ္ကို မလိုခ်င္။ ေကာင္းကင္ သူ႕ေၾကာင့္ ေတြေဝရမွာ ... စိတ္ထိခိုက္ရမွာမ်ိဳးကို သူေတြးၾကည့္႐ံုနွင့္ပင္ တကယ္ကိုမခံစားနိုင္။