ရင္ခြင္ေပ်ာက္သူအႏြမ္း

‘ႏွလုံးသားကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရျခင္းထက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲေသာ အရာ ေလာက၌ မရွိႏိုင္ေၾကာင္းကို ကိုယ္ေတြ႕ခံစားသိျမင္ နားလည္လိုက္ရၿပီးသည့္ ေနာက္ကြယ္၌ …’ တဲ့။ ဒါက ဒီဝတၳဳရဲ႕ နိဒါန္းအဖြင့္၊ ဇာတ္ေၾကာင္းေနာက္ခံ ဖြင့္ဆိုခ်က္။ ပန္းခ်ီဆရာမေလး လမင္းခင္၊ အစ္မျဖစ္တဲ့ ေနမင္းခင္နဲ႔ ေဒါက္တာမိုးညိဳတို႔ရဲ႕ ပတ္သက္ဆက္စပ္မႈေတြနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕စရာ အခ်စ္ပုံျပင္ေလးကို ဆရာမက သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ခံစားရေစေအာင္ ပုံေဖာ္ထားပါတယ္။ ‘‘ဟုတ္ပါတယ္ ကိုယ့္ရဲ႕ လမင္းရယ္ … ႏွလုံးသားဆိုတာ ေရာင္းကုန္ပစၥည္းမွ မဟုတ္ဘဲ၊ တစ္ဦးတည္း မူပိုင္အတြက္ ရင္ထဲမွ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္အထိ ရွိသြားေလ့ရွိတဲ့ အရာေပပဲကြယ္’’ ဆိုတဲ့ ေဒါက္တာမိုးညိဳရဲ႕ ေမတၱာအင္အားဟာ လမင္းခင္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ႀကီးမားေလသလဲ။ ေတာ္႐ုံေယာက်္ား ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့ အမွားမ်ိဳးကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ လမင္းခင္ကို ေဒါက္တာက ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာ …