ပါရမီရွင္ေမာင္ျပည့္ဝႏွင့္ ေဒးစြန္ပါမွ ရတနာ

ေဆာင္ေတာ္ၿမဲ ေဆးလြယ္အိတ္နဲ႔ အဝတ္သံုးထည္သာ အေဖာ္ျပဳၿပီး ဂႏၶာရီခရီးရွည္ ထြက္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ျပည့္ဝတစ္ေယာက္ အေျပာလြယ္ၿပီး အလုပ္ခက္တဲ့ ဂႏၶာရီလမ္းမွာ ဘယ္လို အဆန္းတၾကယ္ေတြ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသလဲဆိုတာ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ပါပဲ။ ဂႏၶာရီခရီး စခဲ့ကတည္းက အစာငတ္၊ ေရငတ္ ဒုကၡေတြဆိုတာ အေသးအမႊား။ စုန္း၊ ကေဝ၊ ဘီလူး၊ ယကၡိဳက္၊ ေအာက္္လမ္းတိုက္၊ ဖုတ္၊ ျပိတၱာ၊ နာနာဘာဝေတြရဲ႕ အေႏွာက္အယွက္ဆိုတာက မႀကံဳခ်င္မွ အဆံုးပါပဲ။ ဆရာေတြ တင္လိုက္တာလည္း မ်ားၿပီ။ ဆရာစစ္က အရွားသား။ ‘အစစ္တစ္ေယာက္၊ အတုတစ္ေထာင္၊ အေယာင္ေဆာင္တစ္သိန္း’ ဆိုတဲ့ စကားအတုိင္းပဲ ဆရာတု ဆရာေယာင္ေတြသာ ေလာကမွာ ညာစားၿဖီးစား ေပါမ်ားေနတာ။ ဒီအထဲမွာမွ ဆရာေကာင္းတခ်ိဳ႕နဲ႔ ေမာင္ျပည့္ဝ ဆံုခဲ့ရတာေတာ့ ကုသိုလ္ထူးလို႔ပါပဲ။ ဦးက်ိဳင္း ဆိုတဲ့ အဘ၊ ေဒးစြန္ပါကို အေရာက္လာဖို႔ ျပည့္ဝကို မွာခဲ့တယ္။ ေဒးစြန္ပါ ေရာက္ရင္ ျပည့္ဝအတြက္ ေပးစရာ ပစၥည္းတစ္ခု ရွိသတဲ့။ ဒီေတာ့ ျပည့္ဝတစ္ေယာက္ ေဒးစြန္ပါကို ခရီးဆက္ရျပန္ၿပီေပါ့။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ ေမာင္ျပည့္ဝနဲ႔ ေဒးစြန္ပါက ရတနာရဲ႕ စိတ္ဝင္စားစရာ အားျပိဳင္မႈေတြကို ဖတ္ၾကရမွာပါ။ ေဒးစြန္ပါက ရတနာဟာ ဘယ္လို ရတနာမ်ိဳးမ်ားလဲ၊ ဘယ္လို ထူးျခားတဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးမ်ားလဲ။