အေကာင္းျမင္သမား

ျပင္သစ္ျပည္ရဲ႕ မဟာပညာေက်ာ္အဖဲြ႕ဝင္တစ္ဦး၊ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ေတြ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ ခ်စ္ခင္မႈရွိသူတစ္ဦး၊ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲေတြက သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ လာေနဖို႔ တကူးတကဖိတ္ေခၚၿပီး သူေကာင္းျပဳခံရသူတစ္ဦးဟာ ကမၻာမွာ အင္မတန္ထင္ရွားတဲ့ သေရာ္စာေရးသားသူ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ အံ့ၾသသြားၾကမလား။ မအံ့ၾသပါနဲ႔။ ျပင္သစ္ေတြးေခၚရွင္လည္းျဖစ္၊ စာေပပညာရွင္နဲ႔ သမိုင္းဝင္ပုဂိၢဳလ္လည္းျဖစ္တဲ့ ေဗာ္လတဲယားဆိုတဲ့ သူပါပဲ။ သူဟာ သေရာ္စာေတြတင္မကဘဲ ကဗ်ာတိုရွည္ေတြ၊ ျပဇာတ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရး လူမႈေရး အေတြးအေခၚစာတမ္းေတြ၊ သမုိင္း က်မ္းေတြနဲ႔ ဝတၳဳုပံုျပင္အမ်ာအျပားကို ျပဳစုခဲ့သူပါ။ ေဗာ္လတဲယားဟာ သူ႔ရဲ႕ ဒီေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ပညာအေတြး အျမင္ေတြေၾကာင့္ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ေတြ၊ ႏုိင္ငံအႀကီးအကဲေတြရဲ႕ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ ခ်စ္ခင္အေလးေပးျခင္းကို ခံရသလို သူရဲ႕ သေရာ္ စာေတြေၾကာင့္လည္း အဆိုပါပုဂိၢဳလ္မ်ားရဲ႕ အၿငိဳအျငင္ကိုခံရသူပါ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ေလာကရဲ႕ အဆီအေငၚမတည့္မႈေတြကို သေရာ္စာအျဖစ္ ေရးသားၿပီး တည့္မတ္ျပဳျပင္ဖို႔ ဝန္ေလး သူမဟုတ္ပါဘူး။ ၁၇၅၉ ခုႏွစ္မွ ေရးသားခဲ့တဲ့ ဒီ “အေကာင္းျမင္သမား”ဆိုတဲ့ သေရာ္စာဟာလည္း ထိုကာလဝန္းက်င္ေတြမွာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ သက္ဦးဆံပိုင္အုပ္စိုးသူေတြနဲ႔ အထက္တန္းလႊာေတြ၊ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံတြင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အဂၤလန္နဲ႔ ျပင္သစ္တို႔မွာ အထူးကို ေခတ္စားေနတဲ့ အေကာင္းျမင္ဝါဒတို႔ကို သူ႔ထံုးစံအတိုင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း သေရာ္ထားတာပါ။ ထိုကာလဟာ လူထုကို “ေပါင္မုန္႔မရွိရင္ ကိတ္မုန္စားၾကပါလား”ဆိုတဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ေမရီအင္တြာနက္တို႔ရဲ႕ေခတ္မို႔ ေဗာ္လတဲယားဟာ ဘာေတြမ်ားမ်ား စူးစူးရွရွ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း သေရာ္ထားသလဲဆိုတာေတာ့ … ။