မမကုုိခ်စ္တယ္

ဇာတ္လမ္းေလးကို မေျပာခင္ တစ္ခုေတာ့ ႀကိဳေျပာထားခ်င္ပါတယ္။ “မမကို ခ်စ္တယ္” တဲ့။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးမ်ား ဖတ္ၿပီးသြားၾကရင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာင္ေလး အတြက္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အရင္က သတိမျပဳမိခဲ့တဲ့ “မမ” တို႔ရဲ႕ အလွတရားကို ရင္ခုန္သြားၾကရင္ျဖင့္ “မမကို ခ်စ္တယ္” ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ မမကလည္း လွတယ္ေလ။ လွတယ္ဆိုေပမယ့္ ဆက္ဆီက်က် ဟို ”မမလု” တို႔လို အလွမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ အသားေလးကိုက ညိဳစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ထူခဲမည္းနက္ေနၿပီး အဖ်ားရွဴးသြယ္ဆင္းသြားတဲ့ မ်က္ခံုးတန္းနဲ႔ ႏွာတံလံုးလံုးေလးၾကားက မ်က္ဝန္းေလးမ်ား ၾကည့္ခံလိုက္ရရင္၊ ေထာင့္ခ်ိဳးညီ အေပၚအနားသားေတြက မသိမသာေလးေကာ့ေနတာမို႔ ထူေထာ္ေထာ္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုရဲ႕ ရႊန္းစိုမႈကို ေငးစိုက္မိရင္ ရင္ထဲမွာ သာသာညင္းညင္း လႈပ္ခတ္သြားေစမယ့္ အလွမ်ိဳး။ အင္း ... ၿပီးေတာ့ျဖင့္ ေဘာ္ဒီစထရပ္ခ်ာက “မမသင္ဇာ” ထက္ေတာင္ အလံုးအဝန္း အမို႔အေမာက္ေလးေတြ ပိုမလားပဲ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာမ်ား သို႔ကလို မမတစ္ေယာက္ကို ျမင္မိရင္ ရင္ေတြဖိုသြားမွာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမညႊန္းက.. ။ ဟုတ္တယ္၊ မမညႊြြန္းက ေယာက်္ားေတြကို စိတ္ဝင္မစားအားေအာင္ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္ပညာတတ္တစ္ေယာက္။ ဆက္ဆံရခက္တဲ့ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ေပါ့ေလ။ ေလာကဓမၼတာကေတာ့ျဖင့္ ေ႐ွာင္လို႔ ခက္သားပဲ။ မမညႊန္းရဲ႕ ဘဝထဲကို တစ္ခ်ိန္ထဲမွာလိုပဲ ဝင္ေရာက္ပတ္သက္လာတဲ့ ေယာက္်ားသားေတြ။ ဒီိလိုနဲ႔ မမညႊန္းတစ္ေယာက္ အခ်စ္ကို သိလိုက္ခ်ိန္မွာ ဘယ္ေယာက္်ားပ်ိဳေလးကမ်ား သူမဆီကို ခ်စ္ျခင္းတရားကို ယူေဆာင္လာခဲ့မွာလဲ။