မဂၤလာဦးမွာ

သားထူး (သို႔မဟုတ္) သားျမတ္ လို႔ေခၚၾကတဲ့ အမည္အရင္း သားထူးသားျမတ္။ မိဘညီအကို ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းက အေလးအျမတ္ထားခံရတဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ လူငယ္တစ္ေယာက္။ ဒါေပမယ့္ ေတာေနေတာဖြား ေတာမွာပဲ လယ္ယာလုပ္ကိုင္ စားတဲ့ ေတာသားပါ။ ႐ိုးသားတယ္။ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔ ခပ္ဘြင္းဘြင္းပဲ ေလာကႀကီးကို ရႈျမင္တယ္။ ဆုထူးပန္ဆိုတာက ၿမိဳ႕ေပၚက အပ်ံစားအလန္းဇယား ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ၿမိဳ႕သူ။ လြတ္လပ္တယ္။ ကၽြတ္ဆပ္ဆပ္ႏိုင္တယ္။ ဒီလိုလူႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘယ္သူဘယ္ဝါရယ္ မသိေသးခင္ ဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ ဘုနဲ႔ေဘာက္ျဖစ္တာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေလာကႀကီးကေတာ့ ဆန္းၾကယ္တယ္မဟုတ္လား။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ နတ္ေရြးတဲ့ဖူးစာလို႔ ဆိုရမလားပဲ။ အိမ္ေထာင္ယာဖက္ ၾကင္ဖက္သက္လ်ာေတြ ျဖစ္ဖို႔ႀကံဳလာတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာပဲ ဆုထူးပန္အတြက္ ဂ်င္မ္လို႔ေခၚတဲ့ သူတစ္ဦးကလည္း ႐ွိေနျပန္တယ္။ သို႔ကလိုနဲ႔ မဂၤလာဦးမွာ ဘာေတြျဖစ္လာၾကသလဲဆိုတာ ဇာတ္ကြက္ခပ္စိပ္စိပ္နဲ႔ ရယ္ရင္းဟားရင္း ဒီဝတၳဳမွာ ေတြ႕ရမွာပါ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြတင္ ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကမယ့္ ခ်စ္ႀကိဳက္ကဲြညား ႐ိုး႐ိုးသာမဟုတ္ဘဲ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ဂီတစာဆိုေမာင္ေၾကးမံုတို႔၊ ယေန႔ပု႑ကတို႔ရဲ႕ ကက္ဆက္ဇာတ္လမ္းေတြထဲက အေသာအေထ့ေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတဲ့ ယေန႔ အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္၊ ၄ဝ တန္းေတြအတြက္ပါ ငယ္ဘဝက အရသာကို ျပန္လြမ္းရပါလိမ့္မယ္။