က်ြန္ေတာ္တို့လူ

ေတာမုဆိုးစြန္႔စားခန္းနဲ႔ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ဝတၳဳေတြ အေရးမ်ားတဲ့ ဆရာဖိုးေက်ာ့က ထူးထူးျခားျခား ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို ဖန္တီးခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီဝတၳဳရဲ႕ ေခါင္းစဥ္က ႐ိုးတယ္လို႔ ထင္ရေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဆန္းပါတယ္။ ဆန္းတာမွ အေတာ္ကိုဆန္းတာပါ။ ဖတ္ဖူးေနက် ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးကေန လံုးဝကို ခြဲထြက္ထားတဲ့ ဖန္တီးမႈအသစ္တစ္ခုပါ။ ကမၻာႀကီးဟာ ေရခဲျပင္ကႏၲာရအျဖစ္သာ ရွိခဲ့ေသးတဲ့ ကာလ။ ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္မတိုင္ခင္ ေရခဲေခတ္ရဲ႕ လူသားမ်ိဳးစိတ္ စတင္ျဖစ္တည္ခ်ိန္။ ေန၊ လ၊ ၾကယ္၊ နကၡတ္အပါအဝင္ သစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္၊ ေက်းငွက္သာရကာေတြ မျဖစ္ေပၚေသးခ်ိန္။ သဘာဝတရားရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈႀကီးတစ္ခုနဲ႔အတူ ေရခဲဖံုးေဒသကေန အသက္လုေျပးလာခဲ့တဲ့ အေမြးထူ လူသားမိသားစုတစ္စု။ ဆာေလာင္မႈကို ေျပေပ်ာက္ေစဖို႔အတြက္ ကမၻာဦးငွက္႐ိုင္းေတြ၊ ျမင္ျမင္ရာ သတၱဝါေတြကို ထု႐ိုက္သတ္ျဖတ္ၿပီး ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အသားစိမ္းေတြကို ကိုက္ဖဲ့စားေသာက္ခဲ့ၾကပံုေတြ။ သဘာဝ အေျပာင္းအလဲမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေန၊ လ၊ နကၡတ္၊ သစ္ပင္၊ ေက်းငွက္နဲ႔ ေျခေလးေခ်ာင္းသတၱဝါေတြအၾကား လူသားအျဖစ္ ရွင္သန္ရပ္တည္ရင္း ေရခဲေခတ္ကေန ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္ ... စတဲ့ ေခတ္ေတြအထိ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာေဖြခဲ့ပံုေတြကို စိတ္ဝင္စားစရာ ေရးဖြဲ႕ဖန္တီးထားပါတယ္။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ေရွးဦးအစ လူသားေတြ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ ဘယ္လို ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား ႀကိဳးစားျဖတ္သန္းခဲ့ရသလဲဆိုတာကို ရသေျမာက္စြာ ေရးသားထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းဆန္းဆန္းတစ္ပုဒ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။